Σήμερα υπάρχει μια πραγματική διαχωριστική γραμμή στην Ελλάδα, αυτή ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις και την πρόοδο, το λαϊκισμό και την οπισθοδρόμηση, είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στο συνέδριο του Ποταμιού τον περασμένο Φλεβάρη.
«Όσοι είμαστε εδώ είμαστε από την ίδια πλευρά του λόφου και αυτό έχει αξία», τόνισε ο πρόεδρος της ΝΔ, με το Σταύρο Θεοδωράκη και τη Φώφη Γεννηματά να τον παρακολουθούν απ’ το κοινό.
Αυτό ήταν. Κάτι τέτοιο πρέπει να άκουσε ο Ιάσωνας Φωτήλας και να μαγεύτηκε. Δε ήταν βέβαια το πρώτο σκίρτημα. Ήταν μάλλον μια έκφραση ανταπόκρισης από την άλλη πλευρά. Γιατί είχε ήδη προηγηθεί η δημόσια πρόταση του κ. Φωτήλα για συμπόρευση του Ποταμιού με τη ΝΔ «του Κ. Μητσοτάκη», επειδή έχει έντονα μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά, καθαρό ευρωπαϊκό προφίλ, σαφή προσανατολισμό στην αποτελεσματικότητα και άλλα τέτοια ωραία που συνέχουν όσους πιστεύουν ότι «η επανάσταση σήμερα είναι η μεταρρύθμιση» (έκφραση της Σώτης Τριανταφύλλου)…
Οι μήνες πέρασαν, το Ποτάμι μάλλον αλληθώριζε προς ΠΑΣΟΚ μεριά (και λοιπή «κεντροαριστερά») και ο Ιάσων Φωτήλας δυσαρεστήθηκε από αυτή την εξέλιξη, όπως δήλωσε πριν λίγες μέρες. Στο μυαλό του, ο εταίρος του Ποταμιού ήταν αλλού.
Η χθεσινή εξέλιξη με τη διαγραφή του από την ΚΟ του Ποταμιού –και την απευθείας στήριξή του στη ΝΔ- βγάζει δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, το Ποτάμι, παρ’ ότι «νέο και καθάριο» κόμμα (ούτε καν κόμμα, κίνημα!), είναι απολύτως συμβιβασμένο με τις παλιές πρακτικές επιβολής της άποψης του Αρχηγού. Όταν διαφωνείς δημόσια μία, διαφωνείς δύο, την τρίτη διαγράφεσαι.
Δεύτερον, σε εποχή όξυνσης της σύγκρουσης, όπως σήμερα, που το αντι-σύριζα μέτωπο στη Βουλή συσπειρώνεται κοιτάζοντας την «επόμενη μέρα» στα κυβερνητικά έδρανα, ο κερδισμένος είναι σίγουρα αυτός με σαφές πολιτικό/ιδεολογικό στίγμα. Και το Ποτάμι δεν είναι σίγουρα αυτό… Αυτό λέγεται αλλιώς: στην κρίσιμη στιγμή πάντα διαλέγεις πλευρά, ακόμα κι αν είναι «παλαιοκομματική»…
Γ.Δ.
