Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Ηλιοπούλου
Η Γιάννα Γαϊτάνη, είναι υποψήφια βουλευτής της Α‘ Θεσσαλονίκης, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι από το 2001 στέλεχος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς και από τα ιδρυτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενεργοποιείται στο γυναικείο κίνημα της πόλης και από το 2011 συμμετέχει στην Πρωτοβουλία Γυναικών Ενάντια στο Χρέος και τα Μέτρα Λιτότητας. Για πρώτη φορά, εξελέγη βουλευτής, με τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, τον Ιούνιο του 2012. Στη συνέντευξή της, μας εξηγεί τους τρόπους με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να αλλάξει και να αντιστρέψει την τάση προς ιδιωτικοποίηση στον τομέα της υγείας. Μας μιλά για τον ρατσισμό, που βιώνουν γυναίκες, αλλοδαποί αλλά και μέλη της LGTB κοινότητας και πώς αυτός μπορεί να αποτραπεί, ενώ θα ξεκινήσει η οικοδόμηση ενός κράτους όπου δεν θα χρειάζεται ο ένας καταπιεσμένος να ξεσπά κατά του άλλου.
Σαφής, άμεση και ξεκάθαρη στις απαντήσεις της, η βουλευτής με τo punk κούρεμα, παίρνει θέση σε σημαντικότατα ζητήματα των ημερών και μιλά στην Αλεξάνδρα Ηλιοπούλου:
–Στον τομέα της υγείας, με τον οποίο και έχετε ασχοληθεί, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ανακοίνωσε στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ότι θα υπάρξει δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους, ενώ θα μειωθούν οι φαρμακευτικές εισφορές για τον λαό. Πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό, τη στιγμή που ο χώρος της υγείας τείνει προς την ιδιωτικοποίηση και τα συμφέροντα είναι τόσο μεγάλα για ορισμένους; Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει σε ρήξη με τις μεγαλο– φαρμακευτικές λχ;
Γιάννα Γαϊτάνη: Μα ακριβώς η τάση προς ιδιωτικοποίηση θα πάψει και θα αναστραφεί. Δεν είναι δυνατό να στερούμε την υγεία και τελικά τη ζωή από ανθρώπους που δεν έχουν ένσημα, είναι ανασφάλιστοι ή άποροι. Προφανώς ένα αναβαθμισμένο ΕΣΥ, με πρωτοβάθμια περίθαλψη, με προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού στα νοσοκομεία, με πλήρη κάλυψη για όλο τον πληθυσμό, θίγει τα συμφέροντα των κλινικαρχών και των μονοπωλίων του φαρμάκου, αλλά εμείς δεν ενδιαφερόμαστε παρά για το συμφέρον του λαού. Λέμε λοιπόν ότι θα μειώσουμε τη συμμετοχή των ασθενών στο φάρμακο στα προμνημονιακά επίπεδα καταρχάς, αλλά και τις τιμές των φαρμάκων με πλειάδα μέτρων, όπως η δημιουργία κεντρικής φαρμακαποθήκης, η απαγόρευση των διαφημίσεων για φάρμακα, ο προσδιορισμός των τιμών των φαρμάκων με βάση τις χαμηλότερες ευρωπαϊκές. Η αύξηση των κρατικών δαπανών για την Υγεία είναι φυσικά απαραίτητη και αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για μας. Οι πόροι θα βρεθούν από τη φορολόγηση του πλούτου και των κερδών και την αποδέσμευση κονδυλίων από την εξυπηρέτηση του χρέους, όπως και για το υπόλοιπο πρόγραμμα. Αλλά χρειάζεται ταυτόχρονα η σωστότερη διανομή των πόρων μεταξύ κρατικού –ιδιωτικού, υπέρ του πρώτου. Π.χ. οι ΗΠΑ διαθέτουν σχεδόν 15% του ΑΕΠ για την Υγεία, αλλά ο κόσμος δεν βλέπει όφελος γιατί όλο αυτό πάει στα ιδιωτικά συμφέροντα και κέρδη. Άρα είναι τελείως απαραίτητα μια νέα κρατική πολιτική τιμών και ο επανέλεγχος των συμβάσεων του Δημοσίου με όλη την ιδιωτική Υγεία, γιατί αυτή τη στιγμή με λεφτά των φορολογουμένων συντηρούνται υπερκέρδη των ιδιωτών. Άλλωστε, ΝΔ –ΠΑΣΟΚ –ΔΗΜΑΡ για χάρη των τελευταίων έκλεισαν πολλά νοσοκομεία μας. Τέλος, στη φαρέτρα των εργαλείων μας κρίσιμη είναι η άμεση ανάπτυξη του κρατικού ΙΦΕΤ που πέρα από τους ελέγχους παράγει και σκευάσματα και τα βήματα για ίδρυση κρατικής φαρμακοβιομηχανίας.
–Ο ρατσισμός στην Ελλάδα, έχει πάρει τα τελευταία χρόνια, τεράστιες διαστάσεις. Θρηνήσαμε θύματα του ναζισμού και του φασισμού και ο ελληνικός λαός, σε αρκετά μεγάλο μέρος του, από φιλόξενος, γαλουχήθηκε για να μεταμορφωθεί σε ρατσιστικός. Πώς μπορεί η Ριζοσπαστική Αριστερά, εκλεγόμενη στην εξουσία, να πατάξει αυτά τα τραγικά φαινόμενα;
Γ.Γ.: Με τρεις τρόπους. Πρώτα απ‘όλα θα διαλυθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα πάψουν οι φονικές “επαναπροωθήσεις” και τα “Φαρμακονήσια”, ενώ θα αναιρεθεί και όλο το ρατσιστικό θεσμικό πλαίσιο, π.χ. με τη χορήγηση αδειών παραμονής, αλλά και ιθαγενειών σε μετανάστες, πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Αυτά θα βγάλουν το σχεδόν 10% της εργαζόμενης τάξης από το περιθώριο και το διαρκή φόβο, θα ανοίξουν δυνατότητες ένταξης και αξιοποίησης των παραγωγικών δυνατοτήτων αυτών των ανθρώπων, που οι περισσότεροι είναι νέοι, με όρεξη για ζωή και δημιουργία. Άρα θα περιορίσουν και τα ρατσιστικά στερεότυπα που καλλιεργούνται εδώ και 25 χρόνια στην ελληνική κοινωνία από κράτος και ΜΜΕ. Δεύτερο, οι ποινές για τις εγκληματικές φασιστικές δραστηριότητες, όπως και για παραβιάσεις ενός νέου αντιρατσιστικού νόμου, θα αυστηροποιηθούν και θα ανοίξουμε επιτέλους τον φάκελο της υπόθαλψης τέτοιων φαινομένων από το “βαθύ κράτος”. Αλλά το πιο σπουδαίο αντίμετρο είναι η συνολική επιτυχία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Καταργώντας τους μνημονιακούς νόμους, ανορθώνοντας το κοινωνικό κράτος, αυξάνοντας μισθούς και συντάξεις και άρα μειώνοντας την ανεργία, θα έχουμε δώσει την καλύτερη απάντηση στο απολίτικο “όλοι ίδιοι είναι” που χρησιμοποιούν και οι φασίστες, θα έχουμε αφαιρέσει το έδαφος των οξύτατων προβλημάτων όπου αναφύονται πιο εύκολα οι προκαταλήψεις που στρέφουν τον έναν φτωχό έναντι του άλλου. Μόνο έτσι πιστεύω ότι μπορεί να αντιμετωπιστούν οριστικά το ναζιστικό φίδι, το αυγό του και η μήτρα που το γεννάει.
–Τα ποσοστά στην γυναικεία ανεργία, φτάνουν το 12%, ακόμα και στο έτος 2015, όταν θα περίμενε κανείς να υπάρχει ισότητα μεταξύ των φύλων, οι γυναίκες βιώνουν τον ρατσισμό στον εργασιακό τους χώρο (απολύσεις εγκύων κλπ). Ποια η θέση σας στο θέμα και πώς μπορεί να διασφαλιστούν τα δικαιώματα και των γυναικών στην αγορά εργασίας;
Γ.Γ.: Υπάρχουν και εδώ τα επιμέρους μέτρα, όπως ο προσανατολισμός των νέων θέσεων εργασίας περισσότερο σε άνεργες και ανύπαντρες μητέρες ή η χρονική επέκταση των αδειών μητρότητας και η αυστηρότερη προστασία από την εργοδοτική αυθαιρεσία σε σχέση με αυτές τις άδειες. Δε χρειάζεται καν να πω ότι διάφορες διακρίσεις, π.χ. τα διπλά νοσήλια για τις επίτοκες αλλοδαπές, θα καταργηθούν, ενώ θα υπάρχει δωρεάν περίθαλψη για άπορες ή ανασφάλιστες. Όμως η αντιμετώπιση του αποκλεισμού των γυναικών συνδέεται με τη γενικότερη πολιτική. Δεν εννοώ μόνο την ενίσχυση της επιθεώρησης εργασίας ή το γεγονός ότι η κατάργηση των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ επιβάρυνε περισσότερο τα κορίτσια, τις μαθήτριες. Η έλλειψη προσιτών και ποιοτικών παιδικών σταθμών, νοσοκομείων και γηροκομείων κρατά τις γυναίκες κλεισμένες στο σπίτι και άνεργες, για να φροντίζουν γέρους και παιδιά. Άρα εννοώ κυρίως την επέκταση του κοινωνικού κράτους. Όπως και το μέγα ζήτημα της ενίσχυσης του εργατικού κινήματος, των σωματείων, με την αποκατάσταση του εργατικού δικαίου (ΣΣΕ, μετενέργεια, κατάργηση εργολαβιών στο Δημόσιο, κατάργηση ενοικίασης εργαζομένων), κάτι που είναι, κατά τη γνώμη, πολύ πιο κρίσιμο στον περιορισμό της εργοδοτικής αυθαιρεσίας απ‘ ό,τι η επιθεώρηση εργασίας. Στο ίδιο συντείνουν και τα μέτρα κατά της ανεργίας, βέβαια. Βλέπετε, όταν όλο το κοινωνικό πλαίσιο καταρρέει, οι γυναίκες επιβαρύνονται περισσότερο, ενώ όταν η Αριστερά πάει να το επανορθώσει, οι γυναίκες αναμένεται να έχουν τα μεγαλύτερα οφέλη.
–Εκτός από τον ρατσισμό που βιώνουν οι μετανάστες και οι γυναίκες, θύματά του είναι και η LGBT κοινότητα. Αντί να υπάρχει προοδευτική σκέψη, στις μέρες μας, υπάρχει ακόμα τρομερή απαξίωση και αποκλεισμός, κοινωνικός ή/και επαγγελματικός. Πώς ο λαός θα μάθει να συνυπάρχει και να μάχεται για τα πράγματα που πραγματικά δικαιούται, αντί να «τα βάζει» με την –όποια– διαφορετικότητα;
Γ.Γ.: Και εδώ ισχύει ότι ανέφερα πριν για το ρατσισμό κατά των μεταναστών. Εμείς συμπεριλαμβάνουμε στα ρατσιστικά εγκλήματα και τα εγκλήματα κατά των LGBT ατόμων, τασσόμαστε υπέρ της εξίσωσης ομόφυλου και ετερόφυλου γάμου, βλέπουμε θετικά το ζήτημα της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Αλλά ξέρουμε ότι ακόμη και με θεσμοθετημένα όλα αυτά, η στάση της κοινωνίας μπορεί να μένει η ίδια ή να χειροτερεύει. Αυτό είναι πιο σημαντικό από έναν γραπτό νόμο. Θα είναι ευχαριστημένος ένας γκέι άνδρας όταν θα μπορεί νομικά να παντρευτεί το σύντροφό του, αλλά θα κινδυνεύει μετά η σωματική του ακεραιότητα από μια παρακρατική συμμορία ή η ψυχική του ακεραιότητα από τον κοινωνικό ψόγο; Και μιλάω ιδιαίτερα για τους φτωχούς ΛΟΑΤ, γιατί οι πλουσιότεροι δεν έχουν τέτοια προβλήματα, ακόμη και χωρίς φιλικό νομικό πλαίσιο ζουν στο δικό τους κόσμο! Η καταπίεση η σεξιστική και η ρατσιστική δεν χτυπά τα ανώτερα στρώματα, είναι ταξικό θέμα. Πώς θα επανεκπαιδεύσουμε λοιπόν την κοινωνία; Και πάλι, πέρα από το τι διδάσκεται στα σχολεία, επιστημονική σεξουαλική αγωγή ή λάθος στερεότυπα, η καλύτερη “εκπαίδευση” θα είναι να αρχίσουμε να οικοδομούμε μια κοινωνία όπου δεν θα χρειάζεται ο ένας καταπιεσμένος να ξεσπά κατά του άλλου. Μάλιστα, στις μάχες που θα δώσουμε σε αυτήν την πορεία, θα φαίνεται ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται στον διπλανό μας, ισλαμιστή, γυναίκα ή γκέι, αλλά σε αυτούς που έχουν ωφεληθεί από τα Μνημόνια, λόγου χάρη. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη ότι ο κόσμος που αγωνίζεται ξεπερνά ταχύτατα προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, βλέπει ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Η κυβέρνηση της Αριστεράς με το συνολικό της πρόγραμμα και τη στήριξη του κόσμου στην προσπάθεια επιβολής του στα “μεγάλα συμφέροντα”, θα πρέπει να γίνει το πανηγύρι των καταπιεσμένων.
–Με Αριστερή Κυβέρνηση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θα μπορούσε ίσως το Αντιρατσιστικό Κίνημα να μετατραπεί σε κρατικό φορέα, που θα προάγει τον Αντιρατσισμό ως τρόπο ζωής και την αποδοχή όλων των συνανθρώπων μας σε βασική ιδέα όλων των πολιτών;
Γ.Γ.: Θα έλεγα ότι το αντιρατσιστικό κίνημα, με τις οργανώσεις του και τις κοινότητές του, θα μπορεί να βρει ευκολότερη πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό. Π.χ. στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αλλά να μετατραπεί σε κρατικό φορέα και να “εξημερωθεί” κατά τις ανάγκες ενός κράτους που δεν θα γίνει ξαφνικά αντιρατσιστικό επειδή θα έρθει μια αντιρατσιστική κυβέρνηση, δε θα είναι σωστό, δεν θα γίνει και δεν το θέλει πιστεύω και κανείς. Θα χρειαστούμε όλα τα κινήματα και να στηρίζουν την υλοποίηση του προγράμματός μας και να μας σπρώχνουν όταν κοντοστεκόμαστε υπό το βάρος της αντίδρασης και να μας κριτικάρουν και να μας διορθώνουν. Έχω ξαναπεί την άποψή μου ότι η μεγαλύτερη προσφορά της κυβέρνησης της Αριστεράς θα είναι, μέσα από τα άμεσα μέτρα–δεσμεύσεις της ΔΕΘ, να απελευθερώσει την παραπάνω διαδικασία…
Πρώτη δημοσίευση: inageeece.gr
