Σε απευθείας μετάδοση παρακολούθησε το πανελλήνιο την ορκωμοσία του 45ου προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ. Για περισσότερες από δυόμιση ώρες είχαμε την «τύχη» να δούμε σε «ζωντανή» τηλεοπτική κάλυψη ολόκληρο το σώου (σ.σ.: γιατί στις ΉΠΑ, τα πάντα είναι – πάνω απ' όλα! – σώου). Σαν να επρόκειτο για την ορκωμοσία του έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας ή της ελληνικής κυβέρνησης, αν και, ακόμη και σ' αυτές τις περιπτώσεις, η στιγμή της ορκωμοσίας μεταδίδεται «ζωντανά» (σ.σ.: άντε και οι προσελεύσεις) καθώς αυτή είναι που θεωρείται «είδηση».
Θα πείτε: ίδιο είναι να ορκίζεται ένας δικός μας θεσμικός παράγοντας και ίδιο κοτζάμ «πλανητάρχης»; Η σύγκριση των μεγεθών, κατατάσσει αυτόματα (σύμφωνα με την τρέχουσα λογική περί «ειδησεογραφίας») τη δεύτερη περίπτωση σε «κοσμοϊστορικής σημασίας» γεγονός συνεπώς... εκεί, να δούμε την κάθε λεπτομέρεια «τη στιγμή που συμβαίνει» ! Κρίμα που το πρωτόκολλο δεν επιτρέπει στις κάμερες να φτάνουν μέχρι το μπουντουάρ της εκάστοτε νέας «πρώτης κυρίας» δηλαδή, αλλά κάντε λίγη υπομονή, μπορεί στην επόμενη δεκαπενταετία το τελετουργικό της στέψης (σ.σ.: συγνώμη, «ορκωμοσία» είναι το ορθό, αλλά μπερδευτήκαμε με τις παλαιότερες τελετές στέψης βασιλικών ζευγών!) να το προβλέπει ΚΑΙ αυτό.
Στην εποχή της πληροφορίας ζούμε, την τεχνολογία για «ζωντανές» μεταδόσεις την έχουμε ήδη εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα, συνεπώς... γιατί να μην τον δούμε live τον κ. Τραμπ να μας εξηγεί ότι η Αμερική είναι «πρώτα και πάνω απ' όλα»; Τζάμπα το κάνουν το σώου οι «φίλοι και σύμμαχοι»; Τόσα χρήματα ξοδεύουν τα αμερικάνικα τηλεοπτικά «εθνικά» δίκτυα για να μας πληροφορούν σχετικά!
Σαν καλή αποικία άλλωστε, πρέπει να μάθουμε τι είναι «σημαντικό»: το τι χρώμα ταγέρ φορούσε η κ. Τράμπ π.χ., είναι απείρως πιο σπουδαίο ως είδηση από την (σημερινή) διαμαρτυρία των εργαζόμενων στα σχολεία ειδικής αγωγής. Ή από την (σημερινή) κινητοποίηση των πυροσβεστών. Ή από την εισβολή της Χ.Α. σε σχολείο στο Πέραμα δυο μέρες πριν. Ή από την δίκη της Χ.Α., που συνεχίζεται. Ή...
