Ήταν η έκρηξη στη Μόρια ένα «τυχαίο γεγονός», όπως πολύ γλαφυρά το περιέγραψε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Γ. Μουζάλας; Αυτό που η λαϊκή σοφία ορίζει ως «κακιά στιγμή»; Ή επρόκειτο απλώς για ένα νομοτελειακά αναμενόμενο συμβάν μιας εν εξελίξει τραγωδίας, που ξεκίνησε στη Συρία και κορυφώνεται εντός των πυλών της «ανθρωπιστικής» Ευρώπης; Κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί «τυχαίο» ένα γεγονός, όταν το κάθε βήμα που οδηγεί σ' αυτό μοιάζει να το δημιουργεί και να το προκαθορίζει;
Αν οι νεκροί στο στρατόπεδο της Μόρια ήταν το αποτέλεσμα ενός «τυχαίου» γεγονότος (σ.σ.: και σ' ένα σπίτι μπορεί να εκραγεί ένα γκαζάκι, θα πουν εδώ οι απολογητές της κυβερνητικής μεταναστευτικής πολιτικής και δεν θα είναι ψέμα αυτό), θα πρέπει να λογιστεί επίσης ως «τυχαίο» το ότι ο (κυβερνητικός) βουλευτής Σάμου κ. Γ. Σεβαστάκης δεν γνώριζε (όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, με τον κ. Μουζάλα να τον διαψεύδει επισημαίνοντας: «σας το είχα πει εγώ στο Μαξίμου») την απόφαση του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου βάσει της οποίας οι ξενοδόχοι αρνούνται να δώσουν δωμάτια σε πρόσφυγες; Ομοίως «τυχαία» η ανακοίνωση της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Χίου, που εξομοιώνει αλληλέγγυους με νεοναζί; «Τυχαίο» το ότι οι πρόσφυγες στοιβάζονται σε στρατόπεδα στα οποία απαγορεύεται η είσοδος σε κάθε μη «διαπιστευμένο»; Και πάνω απ' όλα, «τυχαίο» το ότι άνθρωποι που προσπαθούν να σώσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους από τη φρίκη του πολέμου αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι και «παράτυποι μετανάστες»;
Ο κ. Μουζάλας βεβαίως εξέφρασε τη λύπη του για το «τραγικό γεγονός». Για τον θάνατο ενός 6χρονου παιδιού και της 66χρονης γιαγιάς του, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους δηλαδή. Η θλίψη του υπουργού και του ίδιου του πρωθυπουργού (για «τραγικό συμβάν» μίλησε εκείνος) δεν θα φέρουν βεβαίως πίσω τους νεκρούς. Θα αποτρέψει άραγε η κυβερνητική θλίψη την επανάληψη της τραγωδίας; Δύσκολα όσο ότι συνέβη, εξακολουθεί να βαφτίζεται «τυχαίο». Όσο οι πρόσφυγες πολέμου εξακολουθούν να είναι όντα ανεπιθύμητα στην «Ευρώπη του Διαφωτισμού» κι αντικείμενο παζαριού μεταξύ «σουλτάνου» Ερντογάν και Ε.Ε. Όσο θα εξακολουθούν να στοιβάζονται σε χώρους ακατάλληλους για διαβίωση. Κι όσο, όταν συμβαίνει η τραγωδία, το μόνο που έχει να πει η κυβέρνηση δεν είναι άλλο απ' τη γνωστή ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου: «Ω, με συγχωρείτε! Ήταν τυχαίο!».
